Het nieuwe jaar was voor de Tigers niet zo goed begonnen na de nederlaag een week eerder in Leuven. Het zicht op plek 7 lijkt daarmee verdwenen. Rest er nog een plekje voor de play-offs, maar die is het team voorlopig kwijt. Daar waar concurrent Zoetermeer vijf punten pakte, sloten de Bulldogs op zaterdag de Luiken voor de Amsterdammers. Een dag later moesten de mannen even aanzetten en op de Trappers gaan staan voor een resultaat in Tilburg.
Terug naar zaterdag, Luik thuis. Tja, wat kon je er van verwachten? Er zijn mensen die Luik als titelfavoriet zien, maar de meesten zien ze toch als outsider. Het team scoort voorin vrij makkelijk met enkele goede spelers, maar krijgt ook aardig wat goals tegen. Wetende dat er thuis nog nooit verloren was in de BeNe-league historie was er vooraf misschien wel kans om wat te halen. Lang bleef het team ook bij, maar op het laatst sloegen de Belgen toch nog flink toe.
De puck lag er weer snel in bij de Tigers, iets wat helaas met enige regelmaat gebeurt. Dit is jammer, want dan moet je gelijk weer in de achtervolging. Gelukkig is er dan vaak nog sniper John Versteeg. Halverwege de openingsperiode scoorde hij op de powerplay met een schot in het gapende gat wat de Luikse goalie in zijn doel liet. Hopelijk het startsein dat de wedstrijd was begonnen. Niet bleek minder waar, want binnen de minuut was het alweer raak voor de bezoekers. Kort voor het einde was het Jerry Kinneging die Maarten Brekelmans voor de goal bediende, die met een tip-in de gelijkmaker maakte. Op dat moment redelijk verdiend zou dat de tussenstand van de eerste pauze zijn. Ware het niet dat John Versteeg, tot zijn eigen ergernis, een makkelijk gegeven slashing penalty aan zijn broek kreeg. Powerplay Luik, gelijk raak. Erg jammer!
Periode twee begon beter voor Amsterdam. Na enkele minuten scoorde Martijn Geerligs met een goed schot opnieuw de gelijkmaker. Luik was vervolgens wel wat sterker, maar niet efficient. Opnieuw een vrij makkelijk gegeven straf gaf de Bulldogs wederom een powerplay en ook deze was raak. Vrij snel daarna ontstond een vier-minuten-powerplay voor Amsterdam, nadat de goalie van de tegenstander zijn stick te hoog had gehouden. De powerplay werd niet lekker gespeeld en er kwam geen nieuwe gelijkmaker. Op het einde werd een straf gegeven die je zelden hoort: hand on the puck voor Rocco van Hoorn. Ondanks dat de periode tot een einde kwam, bleek dit toch een dure straf.
Want de powerplay voor de bezoekers liep nog even door in de laatste periode. Een zuiver schot precies tussen de paal en de benen van goalie Jorrit Vos was geen lekker begin van die periode. Het spel ging wat over en weer, maar Luik werd gedurende de periode steeds sterker. Waar Amsterdam niet echt meer een vuist kon maken gooiden de bezoekers het duel in kort tijdsbestek in het slot. Eerst was het uitgerekend verloren zoon Lester Brown die het eigenlijk al besliste, enkele tellen later stond het zelfs 3-7. Toen weer wat later ook de 3-8 viel zag je enkele mensen in de, overigens vrij goed gevulde, Jaap Edenhal langzaamaan weggaan. Die zagen dan waarschijnlijk niet dat Maarten Brekelmans nog een goaltje kon bijschrijven in een powerplay die ontstond omdat Luik te lang treuzelde na hun goal. Er waren toen nog zes minuten te gaan. Even had de rasoptimist wellicht nog hoop op een miraculeuze comeback, maar het zat er nooit in. Sterker nog, er kwam zelfs nog een tegengoal bij. Uitslag: een harde 4-9 nederlaag.
De dag erna werd er in Tilburg gelukkig wel drie punten gepakt, waardoor de play-offkansen nog in leven zijn. Een uitgekleed team (drie jongens zijn opgeroepen voor het U20 WK, Marino Bakker was zaterdags geblesseerd geraakt) moest aantreden tegen een nog uitgekleder team. Tilburg heeft namelijk zeven opgeroepen spelers voor dat WK. Daardoor moesten zijn enkele spelers uit hun derde team oproepen, met als bekendste naam oud-international Bjorn Willemse. Het bleken taaie tegenstanders in een duel wat lang gelijk op ging. De Tigers kwamen achter, maar dit zou de wedstrijd van Maarten Brekelmans worden. Tegen zijn oude club maakte hij eerst de gelijkmaker. In de tweede periode opnieuw een achterstand, ditmaal weggepoetst door Rocco van Hoorn. Aan het einde van de periode werden er wat penaltykills overleefd en de tweede tussenstand werd ook bereikt: 2-2.
Na wat straffen voor beide teams kwam er op een gegeven moment straf op straf voor de gastheren. Het was bijna vijf minuten 5-op-3 powerplay voor Amsterdam. In zulke situaties (net zoals de eerder genoemde lange powerplay een dag eerder) moet er veel meer uitgehaald worden; de powerplay is iets waar nog verbetering in te behalen valt. Gelukkig was er toch nog een keer dat er wel gebruik werd gemaakt van de overtalsituatie. Wie anders dan de laatste weken uitstekend op dreef zijnde Maarten Brekelmans schoot de puck binnen en was daar eindelijk de voorsprong met nog zo’n tien minuten te gaan toen nog. De voorsprong werd behouden en zelfs nog uitgebouwd ongeveer twee minuten voor het einde, de doelpuntenmaker mag u raden. Toch werd het al snel weer onnodig spannend, doordat Tilburg direct weer de aansluitingstreffer maakte. Gelukkig maakt John Versteeg altijd wel een goaltje, al was deze niet zo moeilijk in een leeg doel. Een 3-5 winst houdt de droom in leven.
Komend weekend wordt het zeer lastig om punten te pakken. Een krappe selectie beschikbaar en een uitwedstrijd op vrijdag tegen bekerfinalist Nijmegen. Zondag komt nummer twee in de stand, Geleen, naar de Edenhal. De titel van dit verhaal is ‘goede voornemens’. Het jaar is dan wel niet zo denderend verlopen, maar een goed voornemen voor het weekend is om eens lekker voor een stunt (of twee) te gaan zorgen en deze twee topteams wat punten af te snoepen. Zeer benieuwd of dat gaat lukken. De hoop is er wel, want Amsterdam Tigers moet terug op de play-offplaats!
