Het is voorbij die mooie beker, een trofee is verdampt voor de Tigers. De strijd om het bekertoernooi viel wat tegen, maar het bleek tegen het einde ook niet meer te motiveren voor de spelers. Tijd nu om vooruit te kijken. De BeNe League is van start en een play-offplaats wordt toch wel verwacht.

Een team dat je daarvoor mede onder je moet zien te houden is nieuwkomer Mechelen Golden Sharks. Deze Belgische club heeft zich versterkt met enkele ervaren spelers. Een goede mix van jong en oud, net zoiets als bij de Tigers. Het besef was bij de supporters dan ook dat dit gelijk al een belangrijke wedstrijd was. Dit bleek ook wel gedurende de wedstrijd.

De start echter was niet zo best. Belgisch international Pellegrims schoot na iets meer dan twee minuten de puck al tegen de touwen. Gelukkig was daar een paar minuten later onze Tsjechische vriend Ivan Muso die goed afrondde en de gelijkmaker noteerde. Het spel bleef echter wat stroperig en opnieuw Pellegrims schoot de Belgen op voorsprong. Toen vervolgens John Versteeg voor tripping op het strafbankje plaats moest nemen vergrootte topscorer aan Vlaamse kant, Vachal, de score door met een sublieme beweging goalie Jorrit Vos te verschalken. Terwijl de Vlaamse Tsjech theatraal juichend het ijs overreed werd het even stil in de Jaap Edenhal. Dit was niet de start als gewenst. De periode eindigde nog met een opstootje omdat de 'gouden haaien' verbolgen waren over een schot na de zoemer. Middelpunt hiervan was Rocco van Hoorn, die hier en daar nog wat van zich afbeet. Calvin Pohlman stond hem hierin bij.

Beide mannen zaten bij aanvang van de tweede periode dus op het strafbankje. Kort daarop zorgden ze allebei dat het thuispubliek op de banken kon. De straffen waren nog maar kort verlopen of Rocco van Hoorn scoorde de 2-3. Partner in crime Calvin Pohlman maakte een halve minuut later de gelijkmaker. Een mooi antwoord van beiden op het opstootje eerder. De Belgen waren even van slag en Amsterdam kwam beter in hun spel. Toch bleef Mechelen bij tijd en wijle ook gevaarlijk met wat uitbraken. De wedstrijd was net over de helft toen de Tigers voor het eerst de leiding namen. Hoe kan het ook anders dan dat in het weekend van Sint Maarten onze eigen Maarten een goal fabriceerde. Maarten Brekelmans rondde een mooie aanval af en de tijd om uit te lopen leek aangebroken. Kansen daarvoor waren er genoeg, maar de puck ging er in het restant van de periode niet meer in. Gelukkig was er nu wel de voorsprong.

Deze verdween als sneeuw voor de zon bij de start van de slotperiode. Binnen 13 seconden ging het van 4-3 naar 4-5. In plaats van uit te lopen, mochten de mannen er weer achteraan lopen. Hoe was dit mogelijk? Een voordeel was wel dat dit gelijk aan het begin van de periode gebeurde, dus er was nog aardig wat tijd. Opnieuw aardig wat kansen, zelfs op de powerplay, maar het wilde niet lukken. Het was vervolgens mooi dat het publiek er nog eens extra achter ging staan. En daar was met nog minder dan drie minuten onze Sniper die nog niet had gescoord deze wedstrijd. John Versteeg maakte de verdiende 5-5 wat leidde tot opwinding op de tribune dat nog meer werd opgezweept. Amsterdam pakte een timeout, maar de flow werd onderbroken door een clipping penalty voor Vince van de Kraak. De Vlaamse
powerplay leverde niets op, ook niet toen zij de time-out pakten. Net toen het duel op overtime leek af te stevenen hadden de gasten moeite met tellen, want er bleek een mannetje teveel op het ijs te staan. Powerplay met nog minder dan 30 seconden te gaan. Uiteindelijk bleken zes seconden genoeg om toe te slaan. Het was Michael Mackie-Kwist die een orkaan van lawaai teweeg bracht in de hal. Wat een einde van de wedstrijd!

En zo was de belangrijke overwinning een feit. Direct drie punten uitgelopen op een concurrent in plaats van slechts 1 punt bij een eventuele overtime. Helaas was er een dag later geen goed gevolg. Tegen Mechelen ontbraken er al enkele spelers door blessures, maar uit tegen titelkandidaat Herentals waren er niet eens drie volledige lijnen beschikbaar. Ondanks kranig weren kwamen de Tigers, mede ook
door aardig wat straffen, uiteindelijk ruim te kort en verloren ruim. Opvallend: zowel tegen Mechelen als tegen Herentals vonden de scheidsrechters het nodig om een seconde voor het einde van de wedstrijd nog te moeten fluiten. Dat geeft toch altijd een raar einde aan de wedstrijd, omdat dan alleen de puck nog wordt gedropt en het dan gelijk afgelopen is.

Komend weekend staat er op voorhand een lastige klus te wachten voor de Tigers. Eerst vrijdag uit tegen de huidige kampioen Den Haag, dat overigens wel een punt minder heeft na eveneens twee duels in de competitie. Daarna zaterdag het thuisduel tegen het ambitieuze Nijmegen, dat de competitie goed gestart is. Het won beide van de eerste twee wedstrijden en heeft hierin al 18 goals gemaakt. Aan de
mannen dus de taak om de boel gesloten te houden. Hopelijk zijn er dan ook wat (met name defensieve) spelers terug van hun blessure.

Het zou niet zo leuk zijn om de nieuwe hoofdsponsor te trakteren op een nederlaag in de eerste wedstrijd met het nieuwe logo op de borst. 😉