De play-offs en daarmee het Nederlands-Belgische ijshockeyseizoen zijn inmiddels bijna ten einde. Het seizoen voor Amsterdam Tigers zit er echter al lang en breed op. Teleurstellend natuurlijk. Maar hoe is het afgelopen seizoen eigenlijk verlopen? Een terugblik.
DE VOORBEREIDING
Er werden in de voorbereiding twee oefenduels gespeeld, beide tegen play-off-concurrent Zoetermeer Panters. De eerste wedstrijd in Amsterdam was nog niet erg goed en werd vrij kansloos met 3-7 verloren. Een week later werd er in Dordrecht (in Zoetermeer lag nog geen ijs) wel gewonnen van de Zuid-Hollanders. Een opsteker, want dit duel stond nog een week later opnieuw op het programma, maar dan zou het wel om de knikkers gaan.
De selectie van Amsterdam ten opzichte aan het seizoen ervoor was grotendeels intact gebleven. Face-off-specialist Julian Berteling stopte en Jozef Hutar ging terug naar zijn thuisland Slowakije. Nieuwkomers dit seizoen waren goalie Jorrit Vos, die vanuit Noord-Amerika overkwam, voormalig jeugdinternational Jerry Kinneging, Stef Overweg keerde terug vanuit Eindhoven, de Russische Nederlander Arthur Panchenko en de Tsjechische import Tobias Mrkvicka. Maarten Brekelmans die aan het eind van het vorige seizoen aansloot bleef ook bij het team. Toch zal iedereen het meest blij zijn geweest dat ‘Sniper’ John Versteeg besloot toch nog een jaartje zijn ijzers onder te binden.
BEKERCOMPETITIE
De eerste wedstrijd om de beker was dus tegen Zoetermeer en aan de Tigers de kans om aan het thuispubliek te laten zien wat hun intenties waren. Voorafgaand aan de bekercompetitie was namelijk ophef ontstaan over de opzet vanuit Amsterdams perspectief. Er was een geschil met de bond en die dreigden zelfs even met uitsluiting van de competitie als de Tigers zich niet aan afspraken zouden houden. Gelukkig werd dit gesust en kon men aanvangen. De eerste officiele goal van het seizoen werd al na 28 seconden gescoord door Stef Overweg. Iets wat hij dit seizoen vaker zou doen met zijn harde schot. Uiteindelijk zou de wedstrijd met 4-3 worden gewonnen. Het begin was dus goed.
Toch zou de beker dit seizoen uitlopen op een teleurstelling. Een dag na de winst op Zoetermeer verloren de mannen kansloos in Geleen. Een week later werd een van de slechtste wedstrijden van het seizoen gespeeld. Thuis tegen het Toekomstteam van Tilburg Trappers werd een hoge uitslag verwacht. Dit team bestond voornamelijk uit 16 en 17-jarige jongens zonder enige ervaring op het hoogste niveau. Het eerste bekerweekend kregen zij al meer dan 30 goals tegen. Er waren dus wel enige verwachtingen vooraf. Het zou anders lopen. Een stroperige wedstrijd werd het waarin het lang wachten was op een goal. En toen die viel was het niet eens voor Amsterdam. Tot tweemaal toe kwamen de jongelingen zelfs op voorsprong. Een kleine opleving op het laatst zorgde uiteindelijk toch nog voor een benauwde zege.
Daarna volgden helaas vier nederlagen op rij en toen kwam Den Haag naar de Jaap Edenhal. Ook deze wedstrijd werd uiteindelijk verloren, maar wel pas na overtime. Tijdens de wedstrijd werd een 0-3 achterstand gelijkgetrokken, iets wat deed terugdenken aan de play-offs twee jaar eerder. De winst bleef nu helaas niet in eigen huis. Een dubieuze straf gaf de Hagenezen een powerplay in de verlenging en die konden ze dan ook verzilveren. De opluchting was van de gezichten van de spelers die in het voorgaande jaar de triple wonnen af te lezen. Het bekeravontuur zat er evenwel op. Alleen in Tilburg werd nog wel (ruim) gewonnen, maar plaatsing was allang uit zicht. Het vizier kon worden gericht op de BeNe League.
MUTATIES TIJDENS HET SEIZOEN
Drie spelers vertrokken gedurende het seizoen uit de selectie van Amsterdam. Sam van Duin ging zich op zijn studie richten, Arthur Panchenko stapte op na een verschil in inzicht met de staf en Marcel Kars zag in Nijmegen een club om zijn ambities nog een keer na te jagen. Om toch enigszins op sterkte te blijven kwamen er ook nog twee jongens bij. Broodnodig, want er is heel wat blessureleed geweest tijdens het seizoen. Eerst kwam Vince van de Kraak het team versterken vanuit Den Haag. Later kwam ook Martijn Geerligs over van Nijmegen. Helaas heeft ook de eerstgenoemde vrij weinig kunnen laten zien door een vervelende blessure. Komende maand vertrekt hij voor geruime tijd naar Boston om daar te gaan werken als au pair. Het (eerste) huwelijk tussen Amsterdam en Vince was helaas ongelukkig en kortstondig.
BENE LEAGUE
Het eerste duel voor Amsterdam in de competitie was thuis tegen nieuwkomer Mechelen. Deze club had zich aardig versterkt om mee te doen aan de BeNe League en werd dan ook gezien als mogelijke concurrent voor een play-offplaats. Een goed begin is altijd lekker en dit gebeurde dan ook. In een spannende wedstrijd, waarin de Belgen tot tweemaal toe op voorsprong kwamen, viel de uiteindelijk winnende goal 20 seconden voor het einde. Gelijk drie punten in de pocket.
Het vervelende was alleen dat deze drie punten een hele tijd de enige punten zouden blijken. Er volgde na de goede start een hele reeks nederlagen, zes om precies te zijn. Het moet gezegd, het waren wel verliespartijen tegen de topteams. Daarnaast liep het aantal blessuregevallen en andere afwezigen flink op. Het waren dan ook wedstrijden waarbij de Tigers met een krappe selectie aantraden en er af en toe ook wat vanuit de jeugd doorkwam. Vooral de thuisnederlaag tegen Leuven, ook vooraf gezien als concurrent, was een teken dat het wel eens een zwaar seizoen kon gaan worden. Half december stonden er eindelijk weer twee zwakkere broeders op de rol en om er nog wat van te maken in het nieuwe jaar moesten deze wedstrijden gewonnen worden. Dat lukte gelukkig. Thuis werd Tilburg nog ruim opzij gezet, een dag later bleek het in Antwerpen een zware bevalling. Het was John Versteeg die echt in de laatste seconde de winnende goal binnenschoot. Het jaar werd echter toch in mineur afgesloten na een ruime nederlaag in Heerenveen. De thuiswedstrijd tegen Zoetermeer werd verplaatst naar later in de competitie.
Het nieuwe jaar ging verder waar het vorige was geeindigd. In Leuven kregen de mannen zwaar klop en ook Luik bleek op eigen ijs een paar maten te groot. Zo was de enige kans om de play-offs nog te behalen de achtste plaats. Deze zou dan moeten worden bevochten met Zoetermeer. Maar dan moesten er nog wel punten gepakt worden. Er werden er drie gepakt tegen de hekkensluiter Tilburg. In deze periode werd ook het U20 WK gespeeld en dus waren er veel spelers weg. Drie van Amsterdam, maar nog veel meer van Tilburg. Daardoor deden er wat oude rotten van het derde team mee bij de Brabanders en zij bleken toch aardig taai. Een kleine zege voor de Tigers en ‘gewoon’ de punten die zo nodig waren.
Een week later verbaasde het team door Nijmegen ruim twee periodes goed te bespelen. Er was lang zicht op een resultaat, maar uiteindelijk bleven ze toch weer met lege handen achter. Het was de opmaat naar vier thuiswedstrijden op rij met wisselend resultaat. Tegen Geleen kon het goede spel tegen Nijmegen al geen vervolg krijgen, maar een van de grootste dieptepunten van het seizoen was een week later tegen Den Haag. De club uit de residentie behaalde zelfs dubbele cijfers en de Tigers dropen af.
De focus moest echter snel terug, want vervolgens stond Zoetermeer op de stoep. En zoals gezegd werd de strijd met hen waarschijnlijk beslissend voor de belangrijke achtste plaats. Dat bleek goed doorgedrongen, want er werd rap naar 5-0 uitgelopen. Denken dat je er dan bent kun je in het ijshockey nooit doen, want de Panters kwamen terug tot 5-3. Een eindsprintje in het middenstuk bracht weer een ruimere marge. Omdat alleen de gasten nog scoorden in de laatste periode werd de eindstand 7-4. De winst was er dus, maar de score had hogen kunnen en ook moeten uitvallen. Dit bleek later nog cruciaal.
Het einde van de reguliere competitie kwam steeds dichterbij en de spanning steeg steeds verder. Waarschijnlijk de beste thuiswedstrijd van het seizoen werd afgewerkt tegen torenhoge titelfavoriet Herentals. Dit team heeft enkele topaanvallers en scoort er doorgaans flink op los. De Tigers echter zaten nog in de flow van de winst op Zoetermeer en het feit dat datzelfde Zoetermeer onverwacht had verloren van rode lantaarn Tilburg. Het gaf ongetwijfeld een boost aan het team en waarschijnlijk kroop er ook wat onderschatting in bij de Belgen. Gevolg voor hen was de deksel op de neus en stond er op een gegeven moment een ongelofelijke 7-2 tussenstand op het bord. Het werd nog even spannend, maar de 7-6 overwinning was binnen en drie onverwachte punten mochten worden bijgeschreven. Het werd een topweekend, want een dag later volgden er nog drie op bezoek bij Mechelen. Al met al hadden deze ontwikkelingen tot gevolg dat de Amsterdamse formatie op de begeerde plaats acht stonden.
Na een ingecalculeerde nederlaag tegen Heerenveen stond het weekend van de waarheid op het programma. Met een punt voorsprong moesten de Tigers naar naaste concurrent Zoetermeer en tot slot thuis tegen laagvlieger Antwerpen. Winst op Zoetermeer had de plaatsing veiliggesteld, maar het liep anders. Met een sfeervolle achterban op de tribune in het Silverdome bleek er aardig wat spanning op dit duel te staan. Na een doelpuntloze openingsperiode kwamen de gastheren op 2-0, maar nog voor de zoemer was dit hersteld tot 2-2. Uiteindelijk braken de Amsterdammers in de laatste periode toch en was de 5-2 nederlaag erg zuur. De laatste goal werd op minder dan een seconde gemaakt en met de eerdere 7-4 uitslag in Amsterdam stond het doelsaldo exact gelijk, maar had het team uit Zuid-Holland het onderlinge voordeel. Daarnaast hadden ze natuurlijk twee punten meer, maar dat zou waarschijnlijk wel goed komen op de laatste dag was de algemene gedachte. Want daar waar Tigers tegen laagvlieger Antwerpen moesten aantreden, moest Zoetermeer op bezoek bij Geleen, wat in de top 3 stond.
De wedstrijd in Amsterdam begon een uur eerder dan in Limburg. Al snel bleek dat het hier een gelopen wedstrijd was. De goals vielen geregeld en dus ging de aandacht toch al gauw richting die andere wedstrijd. Tijdens de wedstrijd in de Jaap Eden werd er al gekeken naar de tussenstand in het verre zuiden. Toen na afloop van de 7-2 winst hier bleek dat Zoetermeer daar met 3-0 achterstond na twee periodes werd er voorzichtig al wat feest gevierd.
De pil was dan ook heel erg bitter toen duidelijk werd wat zich voltrok in Limburg. De Zoetermeer Panters tilden de stand daar nog terug tot 3-3 en hielden dat vol tot het einde. Ze pakten daarmee hun punt en kwamen zo gelijk in punten met Amsterdam, maar ja, ze hadden nog dat onderlinge voordeel. En dus was het seizoen zo plotsklaps ten einde. Voor de een een desillusie, voor de ander weer het besef dat het nu echt voorbij is allemaal. Weer een ander zal denken aan waar het misging dit seizoen. Want de conclusie mag zijn dat dit het slechtste seizoen is geweest sinds de start van de BeNe League. Tot nu toe werd altijd het naseizoen behaald, al was de kwartfinale van de play-offs steeds het eindstation. Nu was het seizoen al eerder ten einde.
HOE NU VERDER
Duidelijk is dat er komend seizoen beter en constanter gespeeld moet worden. Herentals verslaan is leuk, maar je staat uiteindelijk met niks. De prestaties moeten omhoog en op de momenten dat het er om gaat moet je er staan. Hopelijk beseffen de spelers dat ze met elkaar tot prestaties kunnen komen en doen hier dan ook alles voor. Daarnaast lijkt het essentieel dat er nog wat kwaliteit aan het team wordt toegevoegd, zeker nu topscorer John Versteeg de schaatsen in het vet heeft gezet.
Het zal moeilijk worden, want andere teams zitten ook niet stil. Het is aan de technische leiding om een mooi, competitief team neer te zetten. Vervolgens moet coach Frank Versteeg dat dan kneden tot een geheel. Als de spelers dan vol commitment aan elkaar het ijs iedere week opgaan dan moet dit afgelopen seizoen gauw worden vergeten en kan het alleen maar beter gaan. We zullen zien welke ontwikkelingen er komende zomer allemaal zullen gaan plaatsvinden.
Voor nu kunnen we alleen afwachten en eerst even genieten van hopelijk een mooie zomer. Maar op een gegeven moment komt toch weer de gedachte: is it October yet?
