Tobias Kathan (31) kwam tien jaar geleden bij de Amsterdam Tigers. In 2013 vertrekt hij naar Zoetermeer omdat het eerste ijshockeyteam van Amsterdam niet langer rendabel is. Na twee jaar sluit hij zich weer aan bij de Amsterdam Tigers, die voor het eerst meedoen in de BeNe League. Dit seizoen verhuisde hij mee naar de eerste divisie.
‘In Duitsland is Kathan best een naam in de ijshockeywereld. Klaus Kathan bijvoorbeeld was een professioneel speler. Maar meer dan onze achternaam delen we niet, haha.’ Dat Tobias ging ijshockeyen was niet voor de hand liggend. ‘Behalve een oudoom ben ik de enige speler in onze familie. Mijn schoolvrienden deden andere sporten. Ik heb twee jaar bij mijn ouders gezeurd voor ik erop mocht.’ Als Tobias acht is wordt hij lid van de ijshockeyclub in Bad Tolz, het stadje waar hij opgroeit. Op zijn zestiende moet hij herstellen van een ernstige knieblessure. Twee jaar later vertrekt hij naar Canada, waar hij Engels leert en bij de Minden River Kings en Oro-Medonte 77’s speelt. ‘Ik heb in Canada nog de oude leerschool gehad en zo veel ervaring opgedaan. Vroeger speelden Canadezen erg fysiek, dat is nu aan het veranderen. Ze zijn technisch ook heel sterk. Elk land heeft een eigen stijl. Zweden en Finnen zijn creatief en spelen mooi.’
In 2009 verkiest Tobias zijn studie boven het ijshockey. Hij volgt een opleiding International business in Amsterdam die hij succesvol afrondt, treedt in dienst bij het vooruitstrevende automerk Tesla en gaat vervolgens aan de slag bij Adidas, waar hij nog steeds werkt. Amsterdam is zijn tweede thuis geworden. Hij heeft al zeven jaar een relatie met zijn Nederlandse vriendin, met wie hij sinds vier jaar samenwoont. ‘Soms mis ik mijn familie in Duitsland. Gelukkig hebben we hier een druk sociaal leven. We ondernemen veel met vrienden. Als we in Duitsland zijn wandelen we vaak door de bergen. We zijn graag buiten. Mijn vriendin is ook gek op ijshockey. Ze komt alle thuiswedstrijden kijken.’
Het vertrek uit de BeNe League dit seizoen was bitterzoet, maar onvermijdelijk voor Tobias. Hij vindt dat het team in de eerste divisie goed op zijn plek is. ‘Dit jaar is ons team aangevuld met spelers uit het U19-team en het vroegere toekomstteam. We hebben nu ruim twintig spelers verdeeld over vier lijnen. Een wedstrijd is zo minder vermoeiend. Vorig jaar speelden we met een man of vijftien, terwijl de intensiteit in de BeNe League hoger is. Het spel is meer fysiek.’
Coach Ondrej Kratky heeft het team dit seizoen goed op de kaart gezet. ‘Hij gelooft in ons en geeft de spelers zelfvertrouwen. We weten wat te doen bij achterstand en kennen onze kwaliteit. Als we daar naar spelen zijn we een moeilijk te verslaan team. Het is zaak dat wij de wedstrijd bepalen en niet meegaan in het tempo van de tegenstanders. We moeten snel, fysiek en efficient spelen, recht op ons doel afgaan en alle zestig minuten benutten. In sommige wedstrijden komen we te laat op gang. Bij de play-offs is daar geen tijd voor. Daar telt iedere seconde.’
