Foto: Yolanda Simarro
Dat een veelbelovend en doorgaans goed verlopen seizoen zou eindigen in een drama was een maand geleden ondenkbaar. Toen was het coronavirus nog ver weg van Amsterdam. Zoals bekend ging de verspreiding van het virus zo snel dat ook de tweede finalewedstrijd van de play-offs, die de Tigers kampioen had moeten maken, niet meer kon doorgaan. Een terugblik op een veelbelovend half jaar met een triest einde.
De Tigers namen afgelopen najaar een grote en reele stap door met een nieuw samengesteld team de BeNe League te verruilen voor de eerste divisie. Het wedstrijdprogramma in deze competitie sloot beter aan op de agenda’s van vooral de oudere spelers, nieuwe talenten konden zich verder ontwikkelen en het team zou na zware jaren in de BeNe League weer kans maken op het kampioenschap. Zeker met de nieuwe coach Ondrej Kratky aan het roer. Hij zette een nieuw samengestelde formatie in korte tijd op de kaart en maakte die favoriet voor het kampioenschap. Zijn sterkste troeven waren de waardering van de spelers en de eenheid die hij in het team wist te brengen. Kritisch, met gezag en altijd positief en opbeurend.
Na een hakkelende start op het vriendschappelijke toernooi de Kempen Cup in Eindhoven verliep de derde oefenwedstrijd tegen de Dordrecht Lions beter. Amsterdam won met 4-5. De eerste thuiswedstrijd tegen de Dragons in Utrecht eindigde met 7-2. Een week later in Leeuwarden verscheen het team voor het eerst met een bijna complete bezetting op het ijs. Desondanks werd het een bedroevende wedstrijd. Door het rommelige spel van de Tigers versloegen ze de (veel) zwakkere OrangeGas Capitals met 1-3. Ook de wedstrijd in eigen huis tegen Den Haag leverde minder doelpunten op dan had gekund. Het was de eerste wedstrijd van het seizoen voor teamcaptain Calvin Pohlman, hij scoorde de derde en laatste goal van de avond.
Tijdens een spectaculaire wedstrijd tegen Groningen, een tegenstander die ertoe deed, bleken de Tigers te zijn genezen van hun kinderziektes. De spelers waren beter op elkaar ingespeeld en hielden de controle. In Eindhoven kwam een einde aan de serie overwinningen. De Tigers hadden met de afwezigheid van Michael Mackie-Kwist, Tobias Kathan en Ivan Muso een jasje uitgedaan en het ontbrak hen die avond aan scherpte en strijdvaardigheid om duels te winnen. Ze lieten zich aftroeven door de hanen. In Amsterdam bleken de Dordrecht Lions koning op Tigerijs. Amsterdam raakte gaandeweg de regie kwijt, kwam zelfs op 0-3 achterstand en verloor uiteindelijk met 4-6.
Tegen Heerenveen zaten de Tigers weer op de juiste weg. De spannende, aantrekkelijk gespeelde partij eindigde in de verlening met 4-3. Bij de Smoke Eaters in Geleen en tegen de Zoetermeer Panters was het goed zaken doen, Amsterdam won achtereenvolgens met 0-9 en 4-12. De wedstrijd tegen de Panters eind november was – na een eenmalig optreden het jaar daarvoor – het debuut voor James Mercer, die drie keer scoorde. Behalve de in het begin van dit seizoen ingestapte Nijs Hille, Billy Grapperhaus en Jim Vortser kwamen in deze periode ook Bryan Hoogenraad en Luca van der Genugten aan boord.
Met zeven overwinningen en twee keer verlies stonden de Tigers er halverwege het seizoen prima voor. De schoonheidsfouten waren grotendeels weggewerkt, al bleef de scherpte voor de goal een aandachtspuntje; gemiddeld waren elf schoten op de goal nodig voordat het prijs was. Tijdens de vurige ijsstrijd tegen de Yeti’s uit Breda lieten de Tigers zich niet overbluffen door de felle sneeuwmannen. Ze misten wel kansen, maar wonnen ruim met 5-1.
Voor de spelers zelf was het klip en klaar. Ze hadden nog geen topwedstrijd gespeeld en gingen te veel mee in het vaak tragere spel van de tegenstanders, waardoor ze minder schade aanrichtten dan zou kunnen. Een goed voorbeeld hiervan is de wedstrijd tegen het veel zwakkere Utrecht, dat ternauwernood met 5-6 door de Tigers werd verslagen. En er is nog een maar. De resultaten zijn een stuk beter dan vorig jaar, het niveau van de eerste divisie is lager dan van de BeNe League. Dat kan niet los van elkaar worden gezien.
Inmiddels hebben alle teams in de twee poules elkaar ontmoet en zien ze elkaar voor de tweede keer. De Tigers waren in eigen huis de OrangeGas Capitals opnieuw de baas, maar liepen eerst wel met 0-1 achter. Dat bleek de wake-up-call: de avond sloot met 7-2. In de laatste uitwedstrijd van 2019 kwam Amsterdam weer laat op gang, ze stonden even met 3-2 achter op Den Haag, voordat ze oprukten naar 4-8. Twee goals waren van John Versteeg, die er zijn tweede wedstrijd van het seizoen speelde.
In hun laatste thuiswedstrijd van 2019 hielden de Tigers het overwicht op Nijmegen, al was de marge met 5-4 niet erg groot. Versteeg was niet van de partij. Hij keerde terug in de eerste wedstrijd van 2020 tegen Groningen, waarin de Tigers na een langzaam begin vanuit 0-1 achterstand uitliepen naar 8-1. De 2-3 winst op Heerenveen verzekerde de Tigers van de eerste plek in de poule tot de play-offs. Door de 10-1 zege op Tilburg de week daarop zat Amsterdam nog steviger in het zadel. Opmerkelijk genoeg was wederom de eerste goal van de avond voor de tegenstanders.
In Den Bosch haalde geen aanval van de Red Eagles het Tigers-goal, terwijl het doelsaldo van Amsterdam met acht werd verhoogd. Het laaggeplaatste Zoetermeer scoorde de week daarop weliswaar eenmaal, maar zag achttien keer de puck in eigen goal gaan. De Tigers denderden in volle vaart naar het kampioenschap, met hoogstwaarschijnlijk Eindhoven als enig echt obstakel.
In de kwartfinale wedstrijden van de play offs schakelde Amsterdam Leeuwarden met 11-0 en 0-11 uit. De thuiswedstrijd liep uit op chaos nadat een op de strafbank zittende speler van de Capitals water naar provocerende aanhangers van Amsterdam gooide. Hij kreeg er bier voor terug. En een match penalty. De uitwedstrijd in Leeuwarden verliep rustiger. De 5-1 en 1-7 overwinningen in de halve finales op Groningen maakte de weg vrij naar het kampioenschap.
In de eerste finalewedstrijd stonden de Tigers, zoals verwacht, tegenover de Eindhoven Kemphanen. Het werd een memorabele wedstrijd die tot grote frustratie van Eindhoven door Amsterdam werd geleid. De Tigers, die tijdens het vriendschappelijke toernooi de Kempen Cup Eindhoven met 6-4 versloegen, legden het eind oktober met 8-3 verlies af tegen de hanen. In de eerste finalewedstrijd op 7 maart sloegen ze in Eindhoven terug met dezelfde cijfers.
Op 14 maart zouden ze in Amsterdam de klus klaren. Na jaren was het kampioenschap binnen handbereik. De algemene verwachting was dat Amsterdam de Kemphanen opnieuw zou verslaan. Door de komst van het coronavirus werden alle sportwedstrijden afgelast en konden de Tigers hun positie niet waarmaken. Een triest gegeven voor alle spelers, hun coach en supporters en helemaal voor John Versteeg. Net als vorig jaar gaat het in het zicht van de haven mis. Weer geen officieel einde. Weer geen dikke streep onder zijn seizoen. Geen prijs.
Aan alles komt eind. Soms is dat een eind dat niemand wil en in de sport kan het zomaar voorkomen dat dat twee jaar achter elkaar gebeurt. Voor nu komt ijshockey even met een enorme afstand op de tweede plaats. In onze beleving is de eerste plaats op ijshockeygebied in ieder geval voor de Tigers. Gekroond of niet.
