Met twee grootvaders en een vader die ijshockeyden is de weg naar het ijs snel gevonden. Jasper Jaspers (31) is pas drie als hij zijn eerste ronde op de buitenbaan schaatst. Vier jaar later neemt zijn vader hem mee naar de ijshockeyschool. Na een training speelt hij mee in het welpenteam.
Jasper heeft behalve het seizoen ’97-’98 altijd in Amsterdam gespeeld. Door plaatsgebrek week hij toen uit naar Utrecht. Op zijn zeventiende wint zijn team de beker in de eredivisie. Twee jaar later is het weer prijs. Zijn U20 team wordt kampioen. Hij gaat in de hoogste divisie van Amsterdam spelen en verandert van plek in het veld. ‘Vroeger was ik aanvaller en nu verdedig ik. Beide is leuk, maar inmiddels ben ik liever defence. Ik zie graag wat voor mij gebeurt.’
Aanvankelijk zou Jasper dit seizoen niet terugkeren. Omdat de Amsterdam Tigers de BeNe League verruilden voor de eerste divisie besloot hij toch door te gaan. ‘Ik had het naar mijn zin in de BeNe League, maar twee wedstrijden per weekend waren niet te combineren met mijn werk als manager van een nachtclub. Ze vielen tussen mijn diensten. Soms kwam ik amper aan slaap toe.’
Door de tegenvallende resultaten was het laatste BeNe Leaguejaar weinig opbeurend. ‘Op zich hadden we een goed team. Als de sterren goed stonden. Bij verlies sloeg vaak de paniek toe en verloren we het overzicht.’ Meer spelers hielden het na vorig seizoen voor gezien in de BeNe League. Anderen wilden daar juist in blijven en stapten over naar andere clubs. Sommige keerden terug naar Amsterdam door het rustiger wedstrijdschema van de eerste divisie.
Het huidige team is een mix van jong en oud en heeft een nieuwe coach. Allemaal pluspunten. ‘De jonge spelers activeren de oudere, die zo meer naar hun eigen spel kijken. Bijna iedereen is al lang bij de Amsterdam Tigers, we hebben soms jaren samen getraind. Dan zeg je makkelijker dingen en neem je sneller iets aan. Onze coach Ondrej Kratky heeft veel andere teams begeleid. Hij geeft ons nieuwe inzichten. Vreemde ogen dwingen. We hebben grote kans de competitie goed af te sluiten, maar er zijn meer sterke teams, dus pas op de plaats is geboden. Hoogmoed komt voor de val. De partijen die we dit jaar verloren kunnen we op ons eigen conto schrijven omdat we de tegenstanders onderschatten. We moeten meer punten maken. Uit de statistieken blijkt dat we gemiddeld elf keer op de goal schieten voordat we scoren. Dat is te veel.’
Desalniettemin speelt Jasper het liefst wedstrijden waarin de stand dicht bij elkaar ligt. ‘Partijen die gelijk opgaan zijn het spannendst. Ook voor het publiek. Afgelopen oktober hadden we een uitwedstrijd in Groningen. De eerste periode stond Gijs met 1-0 voor. In de tweede maakten wij het 1-3. Aan het begin van de derde periode kwamen zij op gelijke stand. Pas in de laatste minuten beslisten wij de avond met 3-5. Zulke overwinningen geven veel voldoening.’ Dieptepunt was de wedstrijd tegen de Dragons in Utrecht. ‘Om het in voetbaltermen te zeggen, het was een middenveldpartij die we chaotisch speelden.’
Veel jeugdige spelers zouden het liefst vandaag nog promoveren naar het eerste team. Volgens Jasper moeten zij zich daar niet blind op staren. ‘Voor hun ontwikkeling is het belangrijk dat ze met leeftijdgenoten ijshockeyen en tijdens wedstrijden veel speeltijd hebben. In hun team zijn ze vaak onmisbaar. Dat is lang niet altijd het geval in een hoger team. Die draaien primair op hun ervaren krachten. De anderen zitten vaker op de bank.’
Als het eerste ijshockeyteam van Amsterdam teruggaat naar de BeNe League staat Jasper zijn plaats af. ‘Die tijd ligt achter mij, net als ‘s nachts in de horeca werken. Ik wil iets creatiefs gaan doen, bijvoorbeeld in de reclamewereld. Muziek heeft ook mijn interesse, ik luister naar van alles. Minder intensief sporten en niet meer ‘s avonds werken sluit beter aan bij mijn priveleven. Onlangs was ik een maand bij mijn vriendin in Colombia. Zij is nu bij mij.’ Jasper stelt weinig eisen aan een nieuwe baan, ‘ik ben niet zo kieskeurig.’
