Calvin (28) en Donny (21) Pohlman spelen al jaren samen in het eerste team van de Amsterdam Tigers. Vorig seizoen in de BeNe-League verliep moeizaam, dit jaar staat het team er in de eerste divisie florissant voor. De Tigers voeren de lijst aan in hun poule en gaan voor niet minder dan het kampioenschap.

De broers kregen ijshockey van huis uit mee. Hun vader Arthur speelt nog steeds in de derde divisie bij Cool Mokum. Hij moest zelf de weg naar het ijs vinden, terwijl zijn vader ook ijshockeyde. ‘Zonder opgaaf van reden mocht onze vader van zijn ouders niet het ijs op. Hij heeft toen maar een oude outfit van zijn vader ‘geleend’ en is stiekem naar ijshockey gegaan.’ Voor Calvin en Donny was het begin makkelijker. Calvin schaatst zolang hij zich kan heugen en ijshockeyt vanaf zijn zesde. Op zijn zestiende speelt hij in Amsterdams eerste team. Donny volgt hetzelfde traject.

In 2010 ging het eredivisieteam van Amsterdam failliet. Calvin, toen negentien, vertrok naar Eindhoven ‘Ik heb daar veel geleerd. Ineens speelde ik in een team met een hoger niveau dan ik was gewend en was ik weg uit mijn vertrouwde omgeving. Door de afstand woonde ik voor het eerst zelfstandig.’ Hij bleef een jaar in het zuiden en keerde terug naar het vertrouwde Amsterdam, dat weer meedeed in de hoogste divisie. Na twee seizoenen bij de Tigers ging Calvin aan de slag in Heerenveen. Sinds 2014 is de Jaap Edenhal onafgebroken zijn thuisstation.

In dat jaar debuteerde Donny in het eerste team van de Tigers. Hij is altijd in Amsterdam gebleven, al had hij graag in Duitsland gespeeld. ‘Daar is het niveau een stuk hoger en had ik meer kunnen leren. Ik heb het idee op zeventig procent van mijn kunnen te spelen. Over de grens had er meer in kunnen zitten.’ Meedoen aan jeugdtoernooien was voor Donny het meest leerzaam. ‘Dat verbreedde mijn spelinzicht enorm. Je komt veel verschillende teams tegen die elk een eigen aanpak hebben.’ Hoogtepunt was meespelen met de Dutch Lions, een voor internationale wedstrijden samengesteld team. ‘Toen was ik veertien. We haalden de finale en speelden in Regensburg voor tweeduizend man tegen een Russische ploeg. Heel indrukwekkend en bijzonder.’

Sinds 2007 daalt het niveau van het Nederlandse ijshockey. De bezoekersaantallen in Amsterdam liepen terug en bereikten in 2014 een dieptepunt. De vooruitzichten waren somber. Calvin besloot in te grijpen. Met teamgenoten Jacob van Duin, Julian Berteling en trainer en oud-speler Ron Berteling zette hij het Amsterdamse ijshockey weer positief op de kaart in de social media. Dat werkt nog steeds. De club groeit en de Jaap Edenhal zit vol bij wedstrijden, ook nadat de Tigers dit seizoen een stap terugdeden door de BeNe League te verlaten. ‘We zijn op de goede weg en spelen weer voor het publiek aantrekkelijke wedstrijden. IJshockey moet een leuk avondje uit zijn.’

Calvin en Donny zijn tevreden over het verloop van het seizoen, al verliepen de eerste wedstrijden stroef. We waren een nieuw samengesteld, nog niet compleet team en zochten een strategie. We maakten veel schoonheidsfouten. De intensiteit van ons spel was hoog, maar niet sterk genoeg. De forwards misten te vaak de goal.’ Inmiddels zijn de opstartproblemen verholpen. ‘De machine is gesmeerd. We zijn nu aan elkaar gewend en weten elkaar te vinden op het ijs. We worden uitstekend begeleid door onze coach Ondrej Kratky. Zijn visie is een frisse wind voor het team. Dat is belangrijk voor de toekomst. We hebben de kwaliteit om in de BeNe League te spelen. Nog niet voor de eerste plek, wel voor een achtste of zevende. Nu zijn we een van de favorieten voor het kampioenschap. Dat lijkt een gelauwerde positie, maar is het niet altijd. Alles uit een wedstrijd halen tegen een minder goed team lijkt makkelijk, maar is moeilijk. Door een te groot verschil in niveau bestaat de kans dat je de focus verliest en meegaat in hun tempo.’ Donny denkt dat het afgelopen jaar in de BeNe League beter was aflopen als de motivatie hoger was geweest. ‘Dit seizoen zijn alle spelers zeer gemotiveerd, we gaan voor de eerste plek. Daar was vorig jaar geen sprake van. Toch hadden we meer wedstrijden kunnen winnen als we de moed niet hadden laten zakken.’

Met het kampioenschap in zicht is terugkeren naar de BeNe League een optie. In de eerste divisie blijven spelen ook. Die wordt interessanter als meer clubs de BeNe League verlaten omdat daar Duitse ploegen aan worden toegevoegd en de reistijden daardoor onoverbrugbaar zijn. Calvin houdt het waarschijnlijk voor gezien in de BeNe League. ‘Ik woon samen en wil mijn schaarse vrije tijd met mijn vriendin doorbrengen. Mijn werk als sales consultant is ook topsport. Twee wedstrijden per week valt daar bijna niet mee te combineren.’

Donny werkt bij zijn vader, die een groothandel in fournituren heeft. Hij gaat liefst wel terug naar de BeNe League. ‘Dat past meer bij me en is beter voor mijn ontwikkeling.’ Als het zover komt spelen de broers waarschijnlijk niet meer samen in een team. ‘Dat is jammer, maar er blijft genoeg over. We gaan altijd samen op winstersport. Door het ijshockey minder vaak dan we willen.’ Donny houdt ook van wakeboarden, basketbal en alles wat met sport en spel te maken heeft. Calvin spint in de sportschool en duikt graag. Daarnaast luistert hij naar podcasts over management en leidinggeven, met het idee daar in zijn carriere iets mee te doen. Kan zomaar zijn dat hij daarom ook dit jaar teamcaptain is bij de Amsterdam Tigers…

De broers en de andere Tigers spelen zondag 19 januari om 18.00 en zaterdag 1 februari om 18.00 in de Jaap Edenhal tegen de Tilburg Trappers en de Zoetermeer Panters. De weken daarna volgen de play-offs.